List do Arcybiskupa Frysingi Tuas libenter z dnia 21 grudnia 1863 roku.

XV. Każdy człowiek ma prawo taką sobie wybierać religię i wyznawać, jaką wiedziony światłem rozumu uznał za prawdziwą. 

List Apostolski Multiplices inter z dnia 10 czerwca 1851 roku. 
Przemówienie Maxima quidem z dnia 9 czerwca 1863 roku. 

XVI. Ludzie, oddając cześć Bogu w jakiejkolwiek religii, mogą odnaleźć drogę wiecznego zbawienia i je osiągnąć. 

Encyklika Qui pluribus z dnia 9 listopada 1846 roku. 
Przemówienie Ubi primum z dnia 17 grudnia 1847 roku. 
Encyklika Singulari quidem z dnia 17 marca 1856 roku. 

XVII. Przynajmniej należy żywić nadzieję w wieczne zbawienie tych wszystkich, którzy w żaden sposób nie należą do prawdziwego Kościoła Chrystusowego. 

Przemówienie Singulari quadam z dnia 9 grudnia 1854 roku. 
Encyklika Quanto conficiamur z dnia 10 sierpnia 1863 roku. 

XVIII. Protestantyzm nie jest niczym innym jak tylko odmienną formą tej samej religii chrześcijańskiej i, wyznając jego zasady, można tak samo podobać się Bogu jak należąc do Kościoła katolickiego. 

Encyklika Noscitis et nobiscum z dnia 8 grudnia 1849 roku. 
 
 

Tego rodzaju zgubne doktryny bywały często potępiane w najostrzejszych słowach w encyklice Qui pluribus z dnia 9 listopada 1846 roku, w przemówieniu Quibus quantisque z dnia 20 kwietnia 1849 roku, w encyklice Noscitis et nobiscum z dnia 8 grudnia 1849 roku, w przemówieniu Singulari quadam z dnia 9 grudnia 1854 roku, w encyklice Quanto conficiamur moerore z dnia 10 sierpnia 1863 roku. 
 

XXI. Kościół nie ma władzy dogmatycznego orzekania, że jedynie prawdziwą religią jest religia Kościoła katolickiego. 

List Apostolski Multiplices inter z dnia 10 czerwca 1851 roku. 

XXIV. Kościół nie ma władzy stosowania siły, a także wykonywania jakiejkolwiek władzy świeckiej czy to pośredniej czy bezpośredniej. 

List Apostolski Ad Apostolicae z dnia 22 sierpnia 1851 roku. 
 

XXXVI. Rozstrzygnięcie podane przez zgromadzenie narodowe nie dopuszcza jakiejkolwiek dyskusji, a administracja cywilna może domagać się wykonania jego postanowień aż do granic przezeń wytyczonych. 

List Apostolski Ad Apostolicae z dnia 22 sierpnia 1851 roku. 
 

XXXIX. Państwo, jako źródło i początek wszelkich praw, cieszy się niczym nieograniczonym prawem. 

Przemówienie Maxima quidem z dnia 9 czerwca 1862 roku.

XXLV. Cały zarząd szkół publicznych, w których kształci się młodzież jakiegoś państwa chrześcijańskiego, z wyjątkiem z jakiejś racji seminariów biskupich, może i powinien być przyznany władzom cywilnym, i to tak przyznany, że jakiejkolwiek innej władzy nie będzie udzielone prawo ingerencji w dyscyplinę szkół, w kierowanie studiami, w nadawanie stopni, w wybór i zatwierdzanie nauczycieli. 

Przemówienie In Consistoriali z dnia 1 listopada 1850 roku. 
Przemówienie Quibus luctuosissimis z dnia 5 września 1851 roku. 
 

LV. Kościół od Państwa, a Państwo od Kościoła winno być odłączone. 

Przemówienie Acerbissimum z dnia 27 września 1852 roku. 

LXXVII. W naszych czasach nie jest już więcej rzeczą pożyteczną, by religia katolicka uważana była jakby za jedyną religię państwa, z wykluczeniem wszystkich pozostałych. 

Przemówienie Nemo vestrum z dnia 26 lipca 1855 roku. 

LXXVIII. Stąd w niektórych państwach katolickich chwalebnie zostało zastrzeżone w prawie, by osoby tam przebywające miały całkowitą swobodę sprawowania publicznego jakiegokolwiek kultu. 

Przemówienie Acerbissimum z dnia 27 września 1852 roku. 

LXXIX. Otóż fałszywym jest twierdzenie, że wolność obywateli w wyborze jakiegokolwiek kultu przyznana wszystkim i pełna swoboda głoszenia i wypowiadania publicznie jakichkolwiek poglądów sprzyja zepsuciu obyczajów i charakterów, a także rozszerzaniu się szkodliwego indyferentyzmu. 

Przemówienie Numquam fore z dnia 15 grudnia 1856 roku. 

LXXX. Biskup Rzymski może i powinien pogodzić się i uporządkować swoje relacje z postępem, z liberalizmem i współczesną cywilizacją. 

Przemówienie Iam dudum cernimus z dnia 18 marca 1861 roku. 

Przekład: Prof. Jerzy Wojtczak.