Advanced jazz chords

In the life of every guitar player comes a moment when a five-voice harmony based on seventh chords enriched with improvisations seems boring. Because nowadays just about every 4-voice music is pop or folk music, isn’t it? In Palestrina’s time it looked something different, better. Perhaps this boredom with 4-voice harmony must have been experienced even by the great Jan Sebastian Bach. His fugas are usually four-part, but in Bach’s work we have significant exceptions, for example Bb minor Fugue, no. 22, BWV 867.

Słyszymy tam chwilami np. charakterystyczne akordy molowe nonowe. Dlaczego o tym piszę w kontekście gitary? Cały współczesny jazz to polifonia co najmniej 5-głosowa. Bo gdy kolega (lub zespół) podgrywa akordy septymowe, Ty ciągniesz improwizację czyli piąty głos. I starasz się nie dublować prymy, tercji, kwinty i septymy? OK – czasami zatrzymujemy się na tych dźwiękach. Prosty jazz jest więc 4-głosowy co jest zapewne jakimś etapem muzycznego dojrzewania.

By jednak się rozwijać wypada opuścić strefę komfortu (i nie dotyczy to wyłącznie muzyki). Co oznacza, że teraz kolega będzie podgrywał akordy: nonowe, unadecymowe albo tercdecymowe. A Ty ciągniesz 8 głos? Są dobre wiadomości. Np. akord tercdecymowy obejmuje wszystkie dźwięki skali więc jeśli zagrasz  cokolwiek w tonacji to będzie brzmiało konsonansowo. Zaś jeśli zagrasz cokolwiek innego to będzie jazz.  To tak tylko minimalnie upraszczając.

To o czym pisze to przedostatni z najwyższych poziomów jazzowego wtajemniczenia. Dalej to już trzeba będzie opanować „Coltrane changes”, co stanowi rodzaj oświecenia czyli jazzową nirwanę. Zostawiamy to więc na potem. Tymczasem wklejam dla zainteresowanych odpowiednią ściągę, która pozwoli nam wykroczyć poza akordy septymowe. Używam konwencji polskiej, a nie amerykańskiej, czyli A#=B. Jesteśmy dla ustalenia uwagi w tonacji Gm. Pełna lista akordów wygląda tak:

Osobiście dla Was przygotowałem zestawienie tych akordów, które nie zmieniają kształtów przy przesuwaniu po gryfie, dają się zagrać przy odrobinie gimnastyki i brzmią nie za bardzo nonsensownie.

Zgodnie z założeniem oczywiście w powyższym zestawieniu nie ma akordów septymowych durowych, molowych, dominantowych i półzmniejszonych oraz suspendowanych tudzież „harcerskich” bo te Czytelnik opanował wcześniej.  Warto wypróbować różne możliwości. Warto też rozciągnąć palce pomiędzy czterema progami gitary – maj9 brzmi fantastycznie. Powiedzmy, że normalnie byś zagrał w c-doryckim: Cm7, F7, Bmaj7 (II, V, I). Można to wzbogacić harmonicznie np. Cmin6, albo Cmin6/9, dalej F7sus4 lub F11 i Bmaj6add9. Nie jest nudno. Czego Wszystkim i sobie życzę!