Świat jest bardziej skomplikowany niż to się powszechnie wydaje. Na przykład matematycy znają liczby, których się nie da obliczyć za pomocą nawet najlepszego komputera. Wiemy więc, że wśród liczb rzeczywistych istnieją liczby rzeczywiste obliczalne i tzw. liczby rzeczywiste nieobliczalne. Liczba nieobliczalna to taka, której nie obliczy komputer taki jak maszyna Turinga.

Skoro jednej liczby nawet nie możemy obliczyć, to co da się przewidzieć na tym świecie? Nie wiem. Jest taki fizyk-optymista Roger Penrose, który uważa, że wprawdzie w komputerze liczba nieobliczalna się „nie mieści” ale za to może się „zmieścić” w mózgu człowieka. Hmmm … może w mózgu Penrosa. Tak czy siak, wydaje się, że obliczanie lub stawienie jakichś sensownych prognoz jest trudne. Zawłaszcza jak odnoszą się do przyszłości. Ostrożnie jednak prognozuje, że pomponiarze tymczasem nie wrócą i dlatego podejmuję na blogu trudniejsze tematy.

OK. Kontynuuję cykl heavy metalowy. Wróci też paleolit. Liczba wielkich kapel thrash metalowych jest obliczalna i wynosi dokładnie cztery: Metallica, Slayer, Megadeth, Anthrax. O Metallice już pisałem ostatnio. Czas na Slayera i nieco teorii muzyki. Korzystam więc z uprzejmości Wikipedii i przedstawiam sylwetkę Kerry’ego Kinga ze Slayera. Kerry przyozdabia zawsze swoją postać tym żelastwem wystającym z kieszeni – żadnych pomponów na nim nie widzę.

Jak gra King? Cechy jego solówek to:

• Gra głównie w skali molowej harmonicznej dodając sporo dźwięków chromatycznych, które dla niewprawnego ucha mogą się wydawać jakby zupełnie przypadkowe.
• King wspaniale nadużywa wajchy tremolo.
• Często używa techniki tzw. flażoletów wyciskanych.

O flażoletach wyciskanych i użyciu wajchy tremolo będzie w osobnych tekstach. Dzisiaj więcej na temat skali molowej harmonicznej. Poruszałem już raz ten temat. Drobne uzupełnienie do poprzedniego tekstu. Oto schemat pokazujący jak ładnie układają się dźwięki skali molowej harmonicznej na gryfie gitary. W poniższym przykładnie a-moll harmoniczne.

Dla tej konkretnie tonacji wszyscy gitarzyści (heavy metalowi przynajmniej) znają na pamięć ten układ – dlatego że na piątym modusie a-moll pojawia się skala frygijska dominantowa w kluczu e (znana w tej tonacji jako skala Kirka Hammetta). Czy Kerry King zna na pamięć analogiczne schematy w każdej tonacji??? Nie sądzę. Zaś na pewno pamięta coś takiego:

Te sekwencje opalcowania gryfu gitary powtarzają się w każdym kluczu skali molowej harmonicznej i jest to schemat bardzo wygodny do gry solowej. Polecam do samodzielnego przećwiczenia.