Kontynuuję cykl poświęcony skalom muzycznym stosowanym w heavy metalu. Szukamy też związku pomiędzy tymi ciężkimi, mrocznymi brzmieniami a starszą tradycją muzyczną. Dość powszechne jest przekonanie, że heavy metal narodził się na przełomie lat 60 i 70. Rzeczywiście pierwszy raz termin „heavy metal” został użyty przez Chasa Chandlera, który w New York Timesie recenzował koncert Jimmymiego Hendrixa. Chandler solową grę Hendrixa opisał jako: „heavy metal falling from the sky”. Z drugiej jednak strony „heavy metal” to określenie stylu muzykowania, który ma znacznie starszą tradycję. Muzyka brutalna, oparta na ostrym rytmie, wciągająca w trans i poniekąd prymitywna była grana już w … paleolicie. Przy ogniskach, które płonęły wieczorami przed jaskiniami, ludzie odziani w skóry walili w bębny wydając przy tym ryczące gardłowe odgłosy (ta technika śpiewu odrodziła się pod koniec XX wieku i nazywana jest obecnie growlem). Innymi słowy, heavy metal był ostro grany długo przed tym zanim ludzkość okryła zastosowanie metali w epoce brązu i później żelaza. Tradycjonalizm integralny w muzyce to heavy metal a nie barok lub chorał.
Oczywiście nie wszystko w metalu jest prymitywne. W ten sposób dochodzimy do głównego tematu naszych muzykologicznych rozważań czyli skal muzycznych stosowanych w heavy metalu. W poprzednich wpisach omówiłem skalę frygijską i skalę molową harmoniczną. Dzisiaj skala frygijska dominantowa. Co to jest? Skala frygijska dominantowa to piąty modus skali molowej harmonicznej. To proste. Weźmy na przykład (tak jak w poprzednim wpisie) skalę a-moll harmoniczną. Są to kolejne dźwięki: A H C D E F Gis. A teraz zagrajmy to od 5 stopnia czyli w tym przypadku od E: E F Gis A H C D. Masakra!!! W ogólności interwały (licząc w półtonach) dla tej skali wyglądają następująco: 1312122. Od opisanej wcześniej zwykłej skali frygijskiej skala frygijska dominantowa różni się podniesionym o pół tonu trzecim stopniem. Na początku półton a potem półtora tonu i znowu półton. Brzmi to razem bardzo egzotycznie, ponuro i tajemniczo. Poniżej doskonały przykład zastosowania skali frygijskiej dominantowej. Nie jest to klasyczny metal, ale Satriani nie wymaga recenzowania. Skala jak wyżej E-frygijska dominantowa:
Oczywiście solo najlepiej wykonywać z mocnym przesterem. Po przełączeniu pieca na clean i skręceniu gałki gainu okazuje się, że usłyszymy nie metal lecz … flamenco. Skala frygijska dominantowa jest też znana jako właśnie skala flamenco lub skala cygańska hiszpańska. Używana jest też w muzyce arabskiej
Opalcowanie skali frygijskiej dominantowej jest łatwe pod warunkiem, że wcześniej opanowało się grę „z zamkniętymi oczami” skali molowej harmonicznej. Skala jest wręcz idealna do metalu. Mamy obok siebie czyste kwinty: E-H i F-C i dalej A-E. Układ często wykorzystywany przez Metallicę i Megadeth (np. otwierające riffy E5, F5 z Symphony of Destruction).
Jako ilustrację proponuje świątecznego Slayera:
Chciałbym napisać coś mądrego, ale niestety temat wybitnie nie z mojej „branży”. Ale może jak na mój pierwszy komentarz na tym blogu wystarczy i przy następnych wpisach się „odkuję”. Serdecznie pozdrawiam!